• استعمال دخانیات. اگر سیگار می کشید، خطر سکته مغزی در شما دو یا سه بار بیشتر از افراد عادی است. سیگار در تشکیل رسوبات چرب (پلاک ها) در دیواره شریان ها دخیل است. نیکوتین کار قلب را سخت تر کرده و باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون می گردد. مونوکسید کربن موجود در دود سیگار، جای اکسیژن خون را اشغال می کند و با این کار میزان اکسیژن رسانی به دیواره شریان ها و بافت ها از جمله باعث مغزی را کاهش می دهد. تلفیق سیگار و مصرف قرص های جلوگیری از بارداری خطر سکته مغزی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.

• دیابت. دیابت (مرض قند) خطر ابتلا به سکته مغزی را دو برابر می کند. این بیماری باعث افزایش شدت سفتی دیواره رگ ها (تصلب شرایین) شده و مانع از تجزیه طبیعی فیبرین می گردد، فیبرین پروتئینی است در خون که لخته ها را به هم می چسباند.

• سطح نامطلوب کلسترول خون. سطوح بالای کلسترول کم چگالی (LDLیا کلسترول بد) و سطح پایین کلسترول پر چگالی (HDLیا کلسترول خوب) خطر تنگی یا انسداد شریان ها از جمله شریان های منشعب از قلب به سمت مغز (شریان سبات و مهره ای) را افزایش می دهند. • سابقه حمله ایسکمیک گذرا (تی-آی-ای) یا سکته مغزی. اگر قبلا دچار تی-آی-ای شده اید خطر سکته مغزی در شما به میزان قابل توجهی افزایش می یابد اگر تعداد دفعات تی-آی-ای بیشتر باشد، خطر بروز سکته مغزی هم افزایش می یابد. اگر قبلا دچار سکته مغزی شده اید و سن شما بالای 45 سال است، خطر بروز سکته دیگر در شما حدود 10 الی 20 بار افزایش می یابد.

• زندگی مرفه. بی تحرکی در دراز مدت خطر بروز سکته مغزی را افزایش می دهد.

کاهش خطر سکته مغزی مستلزم تغییرات زیادی در سبک زندگی است، مانند اقداماتی که برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی انجام می دهید، از جمله: ترک سیگار، کاهش چربی و کلسترول در رژیم غذایی، کنترل فشار خون و دیابت و کنترل فشار عصبی.

تغییر یک عادت کهنه یا شروع یک برنامه جدید مثل ورزش روزانه ممکن است به سادگی امکان پذیر نباشد، اما چنین کاری به پیشگیری از شایع ترین علت معلولیت جدی و پایدار و سومین علت مرگ و میر در ایالات متحده-سکته مغزی-کمک خواهد کرد.

در مورد عوامل خطرساز سکته مغزی که در شما وجود دارند و درمان ها، داروها و امکاناتی که ممکن است برای کمک به کاهش این خطر موجود باشند با پزشک خود مشورت کنید.

به ندرت برای برداشت خونی که از یک شریان به بافت های مغزی نشت پیدا کرده (خونریزی مغزی) به جراحی نیاز می شود. چنانچه ناهنجاری شریانی-وریدی (کلاف عروقی) کوچک و در ناحیه ای سهل الوصول در مغز واقع شده باشد، می توان برای رفع خطر پارگی به کمک جراحی آن را برداشت.