فیزتوتراپی برای دستیابی به حداکثر نیروی کار در افراد دچار معلولیت، از جمله موارد ناشی از بیماری ها و اختلالات عصبی استفاده می شود.

فیزیوتراپی ممکن است در تسکین درد، افزایش قدرت عضلانی و تحرک و انجام امور اساسی برای حفظ استقلال فردی، مفید واقع شود.

پس از آغاز یک دوره فیزیوتراپی، بهتر است با نظر پزشک تحت یک معاینه کامل، همراه با آزمون های تشخیصی، عملکردی و روان شناختی قرار گیرید. برای تنظیم برنامه ای که بتواند برای شما سودمند واقع شود، عموماً فیزیوتراپیست با پزشک شما مستقیماً مشورت خواهد کرد. این دو، هر چند وقت یکبار با پیشرفت های حاصل در توانایی های شما برنامه فیزیوتراپی را تبدیل خواهند کرد.

در فیزیوتراپی به مشکلات مربوط به حرکت مفاصل، قدرت عضلانی، هماهنگی، ظرفیت قلب و ریه، و توانایی تغییر وضعیت راه رفتن برقراری ارتباط، پیروی از دستورات و اجرای سایر فعالیت های روزمره پرداخته می شود.

فیزیوتراپیست ها کارشناس استفاده از درمان های غیر دارویی مختلف برای رفع علایم و نشانه های بیماری هستند برخی از این درمان ها عبارتنداز :

ورزش

ورزش وسیع ترین و پر مصرف ترین شیوه فیزیوتراپی است. ورزش های روزمره و متداول شما ممکن است به گونه ای طراحی شوند تا تظاهرات بیماری یا اختلال موجود در ما را تا حد امکان برطرف سازند. چنین کاری می تواند با افزایش تحرک مفاصل یا سفت و شل کردن عضلات آسیب دیده در هماهنگی با سایر عضلات صورت گیرد.

ورزش ها ممکن است ساده یا پیچیده باشند ممکن است به تنهایی توسط خود شما یا به کمک فیزیوتراپیست و یا به صورت انفعالی انجام شوند. در ورزش های انفعالی، فیزیوتراپیست دست یا پای شما را به هر سویی که بخواهد حرکت می دهد بدون اینکه شما در انجام آن دخالت داشته باشید. ورزش های فعال برای بهبود عملکرد عضلات ضروری هستند، اما در صورتی که عضلات کوتاه شده باشند یا شما احتیاج و به آموزش مجدد برای انجام برخی از حرکات داشته باشید. ورزش های انفعالی مفید واقع خواهند شد.

در این نوع فیزیوتراپی از تجهیزات مختلفتی از جمله میز با تشک، دوچرخه ثابت، گام یار (مثل چوب زیر بغل)، صندلی چرخ دار، پلکان تمرین، مهار، تردد، میله های موازی (پارالل) و قرقره های بالا بر و وزنه استفاده خواهد شد.