تشخیص دردهای عصبی به طور کلی مبتنی بر علایم و نشانه های شما و رد کردن سایر اختلالاتی که ممکن است علایم و نشانه های مشابهی ایجاد کنند، می باشد.

دردهای عصبی تا چه حد جدی هستند ؟

اگرچه ممکن است درد، شما را از کار و زندگی عاجز کند، اما هیچ خطری جان شما را تهدید نمی کند. حملات درد در فواصل متغیری رخ می دهند اما هرچه مسن تر می شوید، فاصله بین حملات هم کوتاه تر می گردد.

درمان

خط اول درمان معمولاً مشتعل بر داروهایی است که علایم و نشانه ها را تسکین می دهند. نوع دارویی که پزشک برای شما تجویز می کند، بستگی به نوع درد عصبی و شدت علایم و نشانه های آن دارد. در صورت موثر نبودن داروها، اقدامات دیگری از جمله جراحی ممکن است در دستور کار قرار گیرند.

سایر اقدامات درمانی

فیزیوتراپی می تواند با به کارگیری روش های حساسیت زدایی به تسکین درد کمک کند. از اقدامات زیر گاهی در درمان در عصبی زونا استفاده می شود:

تحریک جلدی عصب با استفاده از جریان برق.این روش که اختصاراً تنس (tens) نامیده می شود، مستلزم کارگذاشتن الکترودهایی در منطقه دردناک است. الکترودها به محرک قابل حمل کوچکی که همراه شماست، وصل می شوند این محرک، تکانه های الکتریکی ظریف و بدون دردی ایجاد می کند که از طریق الکترودها به مسیر عصبی مجاور منتقل می شوند. برای کنترل درد، به راحتی می توانید دستگاه تنس را خاموش و روشن کنید. چگونگی برطرف شدن درد توسط این تکانه ها، به درستی مشخص نیست. یک نظریه آن است که تکانه های الکتریکی باعث تولید آندورفین، یعنی مسکن های طبیعی بدن می گردند.

جراحی عصب. نوعی عمل جراحی موسوم به درز (DREZ) یا درگاه ریشه پشتی توسط برخی از پزشکان به عنوان آخرین تیر ترکش در نظرگرفته می شود، این عمل مستلزم تخریب نقطه ای است که عصب آسیب دیده به سیستم عصبی مرکزی متصل می شود. این کار مانع از مخابره پیام های بی جا و بی جهت درد به مغز می گردد. جراحی فوق خطراتی هم دارد، زیرا انجام آن نیاز به شکافتن چندین مهره در ستون فقرات دارد.