داروهایی که می توانند به رفع دردهای عصبی کمک کنند، عبارتند از :

• مسکن های ضد درد. مسکن های بدون نسخه، مانند استامینوفن (تیلنول و سایر مارک ها) و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (ان-سدها) مثل آسپیرین و بروفن (ادویل، موثرین و سایر مارک ها) می توانند به رفع نشانه های خفیف بیماری کمک کنند. برای دردهای شدیدتر، پزشک احتمالاً اِن- سدهای قوی تر را تجویز خواهد کرد. در صورت مصرف دراز مدت یا زیاده از حد اِن- سدها، ممکن است دچار تهوع، درد یا خونریزی معده و زخم های گوارشی شوید. دوزهای زیاد این ترکیبات می تواند منجر به مشکلات کلیوی و نارسایی قلبی هم بشود. خطر چنین بیماری هایی با افزایش سن، بیشتر می گردد.

ضد درد و بی حس کننده های موضعی. مخلوط آسپیرین با کرم های قابل جذب یا کرم لیدوکائین بدون نسخه، می تواند به کاهش حساسیت مفرط پوستی منجر شود.

کپسائیسین. این کرم بدون نسخه (آزاد)، که از تخم دار فلفل تند تهیه می شود، می تواند حساسیت مفرط پوستی را برطرف سازد.

کپسائیسین(کپساسین، زوستریکس)، سلول های عصبی را از ماده ای شیمیایی موسوم به ماده پی، که در ارسال پیام درد به مغز دخالت دارد، تهی می سازد. این کرم را، معمولاً، سه بار در روز روی ناحیه درگیر پوست، می مالند.

چسب های لیدوکائین. این چسب ها، چسب زخم بوده و حاوی نوعی بی حس کننده موضعی موسوم به لیدوکائین می باشند. چسب های لیدوکائین، که تنها با نسخه پزشک قابل تهیه هستند، برای استعمال مستقیم روی ناحیه دردناک پوست طراحی و ساخته شده اند و مدت اثر آنها بین 4 تا 12 ساعت است.

ضد افسردگی ها. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مثل آمی تریپتیلین (الاویل) و نورتریپتیلین (اونتیل، پاملور)، با دخالت در فرایند های شیمیایی مغز که باعث احساس درد می شوند، قادر به تسکین دردهای خفیف تا متوسط می باشند. این داروها درد را از بین نمی برند. ولی تحمل آن را آسان تر می سازند. سایر داروهای ضد افسردگی که ممکن است برای درمان درد به کار روندف عبارتند از : وئلافاکسین (افکسور)، بوپروپیون (ولبوترین)، سر ترالین (زولوفت) و فلوگزتین (پروزاک)، اثرات جانبی شایع این داروها عبارتنداز : سرگیجه، خشکی دهان، تهوع ضعف عضلانی، یبوست و افزایش وزن، برای کمک به کاهش این نشانه ها، پزشک احتمالاً درمان را با دوز کم آغاز کرده و به تدریج بر مقدار آن می افزاید.

داروهای ضد تشنج. داروهایی که برای درمان تشنج ساخته شده اند مثل گاباپنتین (نورونتین)، کاربامازپین (کارباترول، تگرتول) و فنی توئین (دیلانتین)، اغلب برای دردهای تیر کشنده تجویز می شوند. اثرات جانبی انها ممکن است شامل خواب آلودگی و گیجی باشد.

بلوک عصب. پزشکان ممکن است از داروهایی برای بلوک اعصاب درگیر استفاده کنند. می توان مقداری از یک ماده بی حس کننده موضعی را به منظور بی حس کردن. رفع درد برای یک مدت محدود، در ناحیه مورد نظر تزریق کرد. یک رویکرد دراز مدت می تواند مشتمل بر بلوک اعصاب درگیر، با مصرف داروهای خوراکی موسوم به عصب کش باشد. این داروها بافت عصبی را در منطقه درگیر تخریب و به رفع درد کمک می کنند.

• سایر داروها. مگزیلتین (مگزیتیل)، دارویی که معمولاً برای درمان بی نظمی های ضربان قلب مصرف می شود، گاهی به رفع دردهای سوزشی کمک می کند. اثرات جانبی آن از سرگیجه و سبکی سر تا تهوع، استفراغ، لرزش دست ها یا مشکل راه رفتن، متغیرند.