تعدادی از رایج ترین داروهای مورد استفاده عبارتنداز :

• کاربامازپین. کاربامازپین (کارباترول، تگرتول) شایع ترین دارویی است که برای درمان درد عصب سه قلو مورد استفاده قرار می گیرد. در مراحل اولیه بیماری، کاربامازپین تا 70 الی 80 درصد مواقع درد را ساکت می کند. اما با گذشت زمان، تأثیر دارو رو به کاهش می گذارد. اثرات جانبی این دارو عبارتنداز : سرگیجه، دوبینی، خواب آلودگی و تهوع.

• فنی توئین. فنی توئین (دیلانتین) اولین دارویی بود که درمان درد عصب سه قلو مورد استفاده قرار گرفت. چنانچه همراه با کاربامازپین یا بکلوفن مصرف شود. تأثیر آن بیشتر خواهد بود. اثرات جانبی آن عبارتند از : خواب آلودگی شدید.

• بکلوفن. بکلوفن (لیورزال)، نوعی شل کننده عضلانی است که اغلب در درمان درد عصب سه قلو به کار می رود. تأثیر آن چنانچه با کاربامازپین یا فنی توئین مصرف شود بیشتر می شود. اثرات جانبی این دارو عبارتنداز : گیجی، افسردگی و خواب آلودگی شدید.

• اُکس کاربازپین. اُکس کاربازپین (تری لپتال)، که نوعی داروی ضد تشنج است، ممکن است در درمان درد عصب سه قلو موثر واقع شود.

اثرات جانبی ان عبارتنداز : سرگیجه و دوبینی.

اقدامات جلدی

این اعمال پا به هدف ممانعت از عملکرد عصب یابی حس کردن منطقه دردناک پوستی صورت می گیرند. تزریق الکل در زیرپوست صورت می تواند با بی حس کردن موقتی ناحیه دردناک بین چند روز تا چند ماه فرد را از شر درد خلاص کند. البته اغلب به تزریقات مکرر نیاز است.

چندین عمل تهاجمی تر- و البته طولانی اثرتر- هم وجود دارند، که بر تخریب ریشه عصب (گانگلیون)، به منظور کاهش یا از بین بردن حس درد متمرکزند. در هریک از این عمل ها، سوزنی میان تهی را از طریق صورت به یکی از سوراخ های جمجمه فروکرده و نوک سوزن را نزدیک ریشه عصب یا گانگلیون قرار می دهند. از این سوزن به عنوان مسیری برای تخریب عصب استفاده می شود.

• له کردن ریشه عصب سه قلو با استفاده از بالون. در این روش برای کاهش یا از بین بردن درد، ریشه عصب سه قلو را می فشارند. بالوئی را که در انتهای یک سوزن میان تهی (کانتر) قرارگرفته آن قدر باد می کنند تا فشار حاصل از آن ریشه عصب را تخریب کرده و مانع از انتقال پیام درد شود. این درمان در حدوداً 80 تا 90 درصد افراد موفقیت آمیز بوده است.

• عصب کشی باگلیسرول- ماده ای موسوم به گلیسرول از طریق سوزن به ریشه عصب تزریق می شود تا با آسیب زدن به ریشه عصب سه قلو مانع از انتقال پیام درد شود. 80 الی 90 درصد افرادی که تحت این عمل قرار می گیرند، در ابتدا از شر درد خلاص می شوند، اما در 60 درصد آنها درد پس از مدتی باز می گردد و بسیاری هم دچار بی حسی یا مورمور شدن خفیف صورت می شوند.

• عصب کشی با حرارت حاصل از امواج رادیویی. از طریق سوزن میان تهی، الکترودی را وارد جمجمه کرده و در ریشه عصب سه قلو مستقر می سازند با عبور جریان برق از طریق الکترود، ضایعه ای در رشته های عصب ایجاد می شود که مانع از انتقال پیام درد می گردد. این عمل در حدود 80 الی 90 درصد موارد موفقیت آمیز است. عارضه جانبی این عمل معمولاً کرختی خفیف تا شدید صورت است.