• جوش های پوستی • تب خفیف

سرخجه (سرخک آلمانی)، چندان عفونی نسبت انتقال آن از طریق استنشاق قطرات، رطوبت حاصل ویروس صورت می گیرد.دوره نهفتگی بیماری بین 2 تا 3 هفته است و شخص مبتلا به مدت 1 هفته پیش از ظهور جوش ها، بیماری را منتقل می کند.

تشخیص

نشانه های این بیماری، معمولاً خفیف بوده و گاهی هم ممکن است متوجه آنها نشویم. این نشانه ها، شامل، تب، بزرگی گره های لنفی و جوش های ظریف و صورتی رنگ می باشد که برروی صورت تنه و سپس و پا پدیدار می شوند. این جوش ها معمولا در عرض 3 تا 5 روز از بین می روند. و در هرقسمتی از بدن بیش از 1 روز باقی نمی مانند در بسیاری از موارد، اصلا جوش ها ظاهر نمی شوند پزشک برای بررسی وجود آنتی بادی علیه ویروس و اطمینان از تشخیص ممکن است درخواست آزمایش خون کند.

سرخجه تا چه حد جدی است ؟

سرخجه، به خودی خو، یک عفونت خفیف محسوب می شود. وقتی به این بیماری مبتلا می شوید، معمولاً تا پایان عمر نسبت به آن مصونیت پیدا می کنید. اما، چنانچه زنی در دوران بارداری به این بیماری مبتلا شود. عوارض آن برای نوزاد ممکن است شدید و جدی باشد. بچه ممکن است دچار یک یا چند مشکل از جمله: تأخیر رشد، آب مروارید، جوش های پوستی، کری، نقایص مادرزادی قلب، و نقایصی در سایر اعضاء بدن گردد. بالاترین خطر برای چنین، در طول سه ماهه اول است اما، سرخجه در خلال سه ماهه دوم هم خطرناک است.

درمان

درمان استاندارد سرخجه، آن است که به بیماری اجازه دهیم سیر خودش را طی کند. مصرف استامینوفن (تیلنول و سایر انواع) می تواند به رفع نشانه ها کمک کند. اگر در دوران حاملگی با سرخجه مواجه شده اید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

پیشگیری

واکسنی برای پیشگیری در برابر این بیماری وجود دارد. این واکسن معمولاً جزئی از ترکیب سرخک- اوریون-سرخجه ( ام- ام- آر) است ( به فصل 1 مراجعه شود). چنانچه زنی این واکسن را بزند. باید به او گوشزد شود که حداقل به مدت 3 ماه پس از تزریق واکسن باردار نشود.