1- همیشه دز عادی انسولین روزانه خود را دریافت کنید. ولو این که قادر به خوردن نباشید انسولین را حذف نکنید مگر این که پزشک معالج جور دیگری تجویز نماید.

2- قند خون یا ادرار را هر 3 یا 4 ساعت اندازه بگیرید. با استفاده از ساعت زنگ دار نصف شب برای انجام تست بیدار شوید. اگر تنها از تست ادرار استفاده می کنید نمونه تازه ادرار بکار برید. و اگر بیش از حد احساس کسالت می کنید از شخص دیگری بخواهید که برایتان تست انجام دهد.

3- اگر قند خون 240 میلی گرم و یا بیشتر بود، و قند ادرار 1% و یا بیشتر است ادرار را برای وجود کتون تست کنید. هر وقت به هر علتی احساس کسالت می کنید، این کار را انجام دهید. اگر علاوه بر افزایش قند کتون نیز وجود دارد به انسولین بیشتر محتاج می باشید. در مواردی که قند خون شدیدا بالا است ولی کتون وجود ندارد مقدار جزئی به انسولین اضافی نیاز دارید. بایستی از انسولین کریستال استفاده نمود. همیشه یک شیشه انسولین کریستال ولو این که شما از آن استفاده نمی کنید، آماده داشته باشید. اگر قند خون از 240 میلی گرم کمتر بوده و قند ادرار کمتر از 1% باشد علی رغم وجود کتون دز انسولین را افزایش ندهید.

4- استراحت کرده و از ورزش خودداری کنید.

حداقل یک سری غذای خوردنی یا نوشیدنی داشته باشید

برای این که بدن برای غلبه بر بیماری منبع انرژی در اختیار داشته باشد بایستی در روزهای بیماری حداقل مقداری غذا و کالری دریافت کنید. در غیر این صورت ذخایر گلوکز کبدی و بدنی شما تهی گشته و واکنش کاهش قند خواهید داشت. سعی کنید که مقادیر عادی مواد نشاسته ای روزانه خود را میل کنید.

این نوع غذاها شامل غذاهای لیست شیر، میوه، سبزی، نان/نشاسته می باشد بهتر است این غذاها را در مقادیر کم ولی به کرات میل کنید. جدول شماره 9 نشان می دهد که چگونه می توانیم غذاهای برنامه عادی خود را به برنامه غذایی روزهای بیماری تبدیل کنیم. در چند صفحه بعدی لیست کامل غذاهای روزهای بیماری را ملاحظه خواهید کرد.