نقش مدرسه در بهداشت روانی افراد
بطور کلی برای کودکی که به مدرسه می رود، دو هدف اصلی در نظر گرفته می شود. اول آموزش، که به عهده کادر آموزشی مدارس است و معلمان با استفاده از کتاب و کلاس و دیگر امکانات به آموزش می پردازند. دوم پرورش و هدایت کودک است. با توجه به تعالیم عالیه اسلامی تربیت و پرورش همواره در کنار آموزش، بلکه مقدم بر آن مورد نظر بوده است، لذا لازم است که در آموزش و پرورش به این امر مهم توجه لازم مبذول شود.
مسؤولیت تربیت و پرورش نویاوگان یک مسأله عمومی و اساسی برای خانواده هاست. بدیهی است ایجاد دگرگونی بنیادی در مدارس، برای تأمین بیشتر و بهتر نیازهای تربیتی و پرورشی ضروری به نظر می رسد. در این مهم باید از همکاری و همفکری اولیای کودکان، خود بچه ها و مسؤولان مدارس مشترکاً استفاده شود؛ به این ترتیب که در هر واحد آموزشی باید یک شورا و یا انجمن برای بررسی و برنامه ریزی مسائل تربیتی و فکری دانش آموزان آن مدرسه تشکیل شود. از مهمترین مسائل عاطفی و روانی که دانش آموزان در مدارس با آن مواجه هستند می توان موارد ذیل را نام برد :
اختلالات رفتاری : این اختلالات که به صورت سرپیچی و نافرمانی، قانون شکنی، گستاخی، اختلال در خلق و خوی، تهاجم، تعرض و حمله یا تخریب، شقاوت، بی رحمی، حسادت، دزدی، دروغگویی، فرار، سرگردانی و دیر به خانه آمدن نمایان می شود.
اختلالات خلقی: که بروز آنها به صورت ترس؛ تشویش و اضطراب، کم رویی، حساسیت زیاد، غم زدگی و افسردگی، غیراجتماعی بودن، تحریک پذیری زیاد، گریه، بی حالی و بی توجهی به اطراف، بی علاقگی، وسواس، درونگرایی، تفکر زیاد و یا به عکس تحریک بیش از حد و شادی غیرعادی است.