پس از یک یا دو سال برخی بیماران به حرکات غیر عادی پرتکان، عصبی (کره ای) و یا حرکات پیچشی عصبی (آتتوزی) مبتلا می شوند که اختلال حرکتی-عصبی ناشی از مصرف دارو نام دارد. این حرکات 1 تا 3 ساعت پس از مصرف دارو و هنگامی که سطح دوپامین مغز حداکثر افزایش می یابد، بروز می کنند. دهان، زبان ، لب ها و گونه و همچنین اغلب گردن، دست ها، پاها و بالاتنه دچار این گونه حرکات می شوند. در اینجا همسر فرد بیمار اغلب بیشتر از خود او آزرده می شود، چرا که این حرکات بیش از آن که نشانه معلولیت باشند ناراحت کننده و ناخوشایند هستند.

عوارض جانبی داروهای لوودوپا

عوارض جانبی به دو گروه تقسیم می شوند، آن دسته از عوارض که در زمان مصرف بروز می نمایند و عوارضی که پس از چند سال پدیدار می گردند.

عوارض جانبی ابتدایی

(چند روز و چند هفته نخست):

عوارض جانبی دیررس (پس از 1 تا 3 سال) بی اثر بودن تدریجی حداکثر دوز دارو اختلال حرکتی-عصبی و اختلال در تنوس عضلانی نوسانات "آن و آف"

گیجی و توهم

در صورت تشدید آنها با مصرف دوز کمتر داروها می توان آنها را کاهش داد و برطرف کرد که در این صورت دفعات مصرف دارو بیشتر می شود. بیمارانی که با مصرف سی نمت 275، 3 بار در روز دچار اختلال حرکتی-عصبی می شوند، با مصرف سی نمت 110، به دفعات 5 یا 6 بار و با فاصله زمانی 2 تا 3 ساعت، از این عارضه رهایی می یابند. پاسخ معمولی بیماری پارکینسون و سایر انواع بیماری هایی که نشانه های پارکینسون دارند، به داروهای لوودوپا و آنتی کولینرژیک در جدول صفحه 57 آمده است.

سایر تاثیرات ناخواسته و حائز اهمیت این دارو، اختلالات روانی از قبیل گیجی، سردرگمی، زوال عقل و عدم تمرکز حواس است. با افزایش سن بیمار، حرکات غیر عادی و یا اختلالات روانی، کاهش دوز لوودوپا را ضروری می نماید.

این کار شما را آرام تر و آسوده تر می نماید، اما احتمال دارد که نشانه های پارکینسون یعنی کندی حرکت و سفتی عضلات، دشواری راه رفتن، حالت غیر عادی بدن و افتادن های مکرر را افزایش دهد. در نهایت، اکثر خانواده ها ترجیح می دهند که با بیماری سر و کار داشته باشند که کند و شاید بی حرکت است اما عاقل، تا با فردی که بسیار فعال است، اما سردرگم و گیج.